Sooooorrrýýý. I sad I was sorry!!!

Þetta var nú soldið illa gert með myndina hér að neðan, en ég hef mig bara ekki í að taka hana út. I find my self staring at it for hours! Svo ekki nóg með það þá er blessunin bara 23 ekki 24 eins og postað var hér um daginn.

Nema hvað það er komið haust hér úti í Tuborg, laufin að falla, skýjað og vindur og BARA 15 stiga hiti. Back home kallast það sumar. En við hér erum svo góðu vön að þetta nær engri átt með þetta veður og er búið að lofa hlýnandi veðri komandi viku.

Lenti í ansi kunnulegu aðstæðum um helgina. Við fórum saman út nokkur úr skólanum eftir fredagsbar og kynntum okkur bari bæjarins. Á einum ansi flottum var allt troðið nema það losnaði sæti hjá 2 skrýtnum dúddum. Annar var eins hlaupari frá austur-þýskalandi og hinn eins og prestur úr Amish-samfélagi. Mér fannst það nú líka svona fyndið og þurfti að benda vinum mínum á það á okkar ylhýra tungumáli. Passaði mig náttla að segja ekki Amish (enda alþjóðlegt orð), þannig ég gargaði að gaurinn væri eins og meðlimur í bandarískum sértrúarflokki sem klæða sig upp og líta út eins og hálfvitar fyrir 100 árum. Hvað segir dúddinn (the amish sem átti ekki að skilja)"hvað, bara íslendingar hér. Við Gunni(austur-þýski hlauparinn) erum alltaf að hitta íslendinga." Þeir eru pottþétt alltaf að lenda í baktali á íslensku greyin því þeir kæmust ekki upp með að líta svona út heima, sad to say.

En hvað lærir maður af þessu. AÐ baktala ekki! Svarið er nei.
Um að gera að baktala, bara læra að hvísla!

Svo ætla ég að starta nýrri hefð hér á síðunni. Ég sendi blóm til fólks sem á það skilið og sú fyrsta sem frá mér blóm fær er hún Mæja pæja sem talar svona líka vel um vini sína á síðunni sinni. www.majap.blogspot.com
Þangað til næst, kveðjur úr hretinu.