Heiðrún heiti ég Helga og er Bjarnadóttir

Jesús, dugnaðurinn í manni. Er ekki dauður enn þó bloggleysið gæti hafa gefið það til kynna.

Janúar er bara búinn að vera work work work all the way through, með ekki minna en 3 krítíkum, þar af lokaskilum fyrir alla önnina. En nú er það allt að baki og ný önn gengin í garð með eilítið rólegra tempói, svona til að byrja með allavega.

Það hefur svo sem ekkert markvert gerst upp á síðkastið sem vert er að minnast á. Borðaði yfir mig af súkkulaði um helgina og fékk rosalega vindgang. Er það ekki töff, svona sérstaklega í ljósi þessa að maður er 24 ára og single?

En var að átta mig á einni skondinni staðreynd. Ef við gefum okkur að ég hefði komist strax inn í skólann hér eftir útskrift 2002 þá væri ég að útskrifast sem full gildur arkitekt í vor. Væri það ekki pínu absúrd hugsun. Mér vex ekki skegg en mætti skrifa upp á blokk fyrir 200 manns!

En til allrar hamingju þá þurfum við ekki að hafa áhyggjur af því í bráð (hvorki skeggvexti né útskrift) því það eru vel 3-4 ár í það.

Vitið það á dönsku "kemur" maður ekki út úr skápnum heldur hljómar það miklu betur og meira gay, maður "stekkur" út. Senst "Springer ud af skabet". Sjáið það ekki fyrir ykkur að maður hoppi út í pallíettu kjól með varalitinn mömmu, túberað hár og pride fánann á lofti í staðinn fyrir að bara koma út án viðhafnar?!

Danir eru gott fólk.

kv. Arnór

p.s. Kemst ekki á reunion í vor því skólaárið var lengt og mun bara sleikja sólina hér í staðinn og drekka bajer með Guggu!